Als voorzitter van ABSyM Wallonie en huisarts pleit Dr. Luc Herry sterk voor een betere digitale communicatie tussen huisartsen en specialisten. En die moet van twee kanten komen.

In de medische wereld wordt veel gepraat over goede communicatie en de uitwisseling van medische rapporten tussen specialisten en huisartsen. Maar de realiteit is verre van ideaal. Sommige consulten van specialisten worden beter vergoed als de specialist een verslag naar de huisarts stuurt. Maar het eerste praktische probleem is de incompatibiliteit van EMD-systemen. 

Dat is niet het enige obstakel. Het belang van de informatie die huisartsen verstrekken aan de specialisten naar wie ze patiënten doorverwijzen, is algemeen bekend. De overgrote meerderheid van de huisartsen zorgt ervoor dat de specialist op de hoogte wordt gebracht, maar dat gebeurt meestal op schriftelijke wijze of via een notitie via het scherm, die vervolgens wordt afgedrukt en aan de patiënt wordt gegeven, of per e-mail wordt verstuurd.

Toegegeven, in het tijdperk van geïnformatiseerde medische dossiers is dit een beetje een ambachtelijke industrie. Bovendien is het tijdrovend, om nog maar te zwijgen van het feit dat er geen garantie is dat de specialist de informatie tijdig ontvangt en vooral leest.

Er is ook de kwestie van de overdracht via de patiënt. Patiënten hebben wel recht op inzage in hun eigen dossier, maar de vragen van de huisarts aan de specialist, waarvan het antwoord juist afhangt van een nog te houden consult en/of onderzoeken, kunnen lastig zijn als het antwoord nog niet bekend is. Los van de functionele en ethische aspecten kost dat een minimum aan tijd. En toch bestaat er geen incentive voor huisartsen, ondanks het belang van het "de nota van huisarts naar specialist".

Klinische biologie

Er zijn veel voorbeelden waar de uitwisseling tussen huisartsen en specialisten kan worden verbeterd door betere digitale communicatie, ten voordele van de patiënt... en zelfs voor een beter beheer van de budgetten voor volksgezondheid. Laten we, om het probleem te illustreren, eens kijken naar klinische biologie.

Wanneer huisartsen laboratoriumtests aanvragen, krijgen ze de resultaten terug. In sommige gevallen worden de resultaten van eerdere biologische tests in het rapport opgenomen. Maar het zou vaak interessant zijn om alle resultaten terug te kunnen vinden, zelfs die van voorschriften van andere therapeuten, om de voortgang van de patiënt beter te kunnen beoordelen en om beter voor te kunnen schrijven zonder overbodige en onnodige tests, omdat dat systeem ze al kent. Hierdoor zouden huisartsen hun therapeutische keuzes beter kunnen aanpassen.

Natuurlijk, als de relatie tussen huisarts en patiënt al een voorgeschiedenis heeft, heeft de huisarts toegang tot deze gegevens. Maar hoe zit het met een nieuwe patiënt?