"In februari 2020 waren er al teleconsulaties in de psychotherapie maar er werd zelden gebruik van gemaakt", zegt dr. Jay Shore, professor aan de University of Colorado Anschutz Medical Campus en de voorzitter van de American Psychiatric Association’s Telepsychiatry Committee in Time. "Aan de Universiteit van Colorado gebeurde 10% tot 20% van consultaties voor de pandemie via video, nu zitten we op ongeveer 100%."
Half mei bevroeg de American Psychiatric Association haar leden over hoe vaak ze teleconsultaties hielden, zowel voor als na het begin van de pandemie. De resultaten waren opvallend: vóór covid-19 deed 63,6% van de respondenten helemaal geen virtuele consulten, na de pandemie daalde dat cijfer tot 1,9%.
Het was een verandering uit noodzaak, niet door keuze, maar heel wat mensen waren opgetogen over de nieuwe ervaring. Een consult van 50 minuten neemt niet meer dan 50 minuten in beslag en bijvoorbeeld niet de tijd voor de verplaatsingen. Patiënten kunnen waar ze maar willen met hun therapeut praten en tele-consulten maken ook duurzamere arts-patiëntrelaties mogelijk. “Als voor uw werk moet verhuizen naar een andere stad, dan kunt u altijd een andere arts zoeken om uw lichamelijke kwalen te verhelpen, maar een psycholoog is een heel andere zaak. Het voordeel is duidelijk dat je continuïteit van zorg hebt”, zegt Lori Gottlieb, een in Los Angeles gevestigd psychotherapeut en auteur van het boek 'Maybe You Should Talk to someone'.
Maar er zijn nadelen aan het online behandelen van deze en andere aandoeningen - in de vorm van gemiste signalen vanwege het beperkte frame van een computerscherm bijvoorbeeld, aldus Time.
“Het verbeteren van de volksgezondheid is natuurlijk waar alle geneeskunde, virtueel of niet, naar streeft. Geestelijke gezondheid, die de duidelijkheid mist van andere medische disciplines heeft altijd nood gehad aan meer therapeutische tools. De telegeneeskunde zou na verloop van tijd een van de beste tools kunnen blijken te zijn.”
