Hebben we iets geleerd uit de covidcrisis? Wat alvast overal terugkomt, is de doorbraak van teleconferenties, telegeneeskunde en opleidingssessies vanop afstand. Die verdienen zeker hun plaatsje, al blijft persoonlijk contact natuurlijk soms een meerwaarde hebben. Sommige opleiders vallen wel door de mand als ze die meerwaarde niet bieden, klaagt een arts terecht aan.

Kennelijk is niet iedereen ervan overtuigd dat tijd kostbaar is, zeker bij druk bezette artsen. Wie die artsen verplicht tot een fysieke aanwezigheid bij een opleiding die ook vanop afstand kan, op straffe van verlies van het opleidingscertificaat in kwestie bijvoorbeeld. 

Ex cathedra

"Drie uur in de wagen, de vrijdagavondspits rond Brussel inbegrepen, 200 km gereden en €25 benzine verkwist… En dat voor een ex cathedra les van drie uur zonder interactiviteit en een 'workshop' van een halfuur. Met dus verplichte aanwezigheid, of geen certificaat van de tweejarige opleiding", luidt de klacht.

Hoeveel druk bezette artsen zouden niet in haar geval verkeren? Hoeveel tijdsverlies en fileleed brengen dergelijke organisaties niet teweeg?

De arts is dan ook niet mals voor dit soort opleidingen uit het stenen tijdperk: "Het is gewoon niet meer oké om in de huidige tijdsgeest mensen met een baan, die dan nog eens van alle kanten van het land komen, te verplichten om naar een les te komen, als fysieke aanwezigheid geen enkele meerwaarde heeft tegenover een online sessie. Online heeft tegenwoordig zo veel mogelijkheden. Voor babbelworkshops in kleinere groepen kan je met break-outsessies werken…"

Wie dus dergelijke opleidingen inricht en het lef heeft om de deelnemers tot fysieke aanwezigheid te verplichten, denkt in het vervolg best twee keer na als hij of zij niet als dinosaurus weggezet wil worden. Hallo, dit is 2022. Misschien eens een vorming volgen over opleidingen op afstand?

De conclusie van de arts is overigens een understatement van formaat: "Deze namiddag was zo’n dag waarvan de tijd nuttiger besteed had kunnen worden…"