Zijn emoji’s gewoon grappig of kunnen ze een doeltreffend communicatiemedium zijn voor patiënten en artsen? Onderzoekers van het University College of London, Massachusetts General Hospital en de Harvard Medical School, zochten het uit en publiceerden hun bevindingen in de JAMA.
In 2010 werden emoji’s officieel geïntroduceerd in het lexicon van Unicode, de computerstandaarden waaraan de meeste tekstverwerkingssystemen ter wereld voldoen. Tien jaar later waren er 3521 emoji’s in de Unicode-standaard, waarvan er ongeveer dertig als relevant voor de geneeskunde kunnen worden beschouwd, aldus de onderzoekers.
“Het zou makkelijk zijn om het gebruik van emoji’s af te doen als puberaal gedrag, maar emoji’s zijn wel een digitale reeks afbeeldingen die op verschillende platforms werken: mobiel, tablet, desktop; Windows, Apple iOS of Android-emoji en het voordeel hebben dat ze gestandaardiseerd zijn, universeel en vertrouwd en dat ze hoe langer hoe vaker gebruikt worden in zowel informele als professionele omgevingen. Emoji’s kunnen de communicatie van symptomen en zorgen of andere klinisch relevante informatie van de patiënt vergemakkelijken en ze kunnen ook gebruikt worden bij instructies voor de patiënt”, aldus de onderzoekers.
Plus- en minpunten
Emoji’s kunnen een aanvulling zijn op traditionele communicatiemiddelen, maar ze hebben ook hun beperkingen. Er is de digitale kloof die mensen met minder toegang tot technologie, met name vaak oudere patiënten, uitsluit. Vooral sinds de pandemie werden veel artsen geconfronteerd met patiënten die voor het eerst gebruik moesten maken van telegeneeskunde en voor wie dat niet vanzelfsprekend was. Bovendien zijn niet alle patiënten even bekend met emoji’s en hun betekenis. Ook zorgverstrekkers moeten barrières overwinnen; studies tonen aan dat 72% van de gezondheidswerkers aanvankelijk aarzelden om emoji’s te gebruiken.
“Het is duidelijk dat emoji’s in de nabije toekomst deel zullen uitmaken van de wereldwijde, reguliere dialoog. Nu medische emoji’s nog in de kinderschoenen staat, is er een kans voor de medische gemeenschap om proactief vorm te geven aan implementatie van deze communicatiemethode”, zo klinkt het.
“De medische gemeenschap zou werk moeten maken van een consensus over welke iconografie de patiënt en het beroep het beste zou dienen, met als doel de toegankelijkheid en kwaliteit van gezondheidszorg en gezondheidsinformatie in het digitale tijdperk te verbeteren”, zo besluiten de onderzoekers.
